چالش ها و موانع طراحی محیط های یادگیری دانش آموز محور در مدارس

طراحی محیط های یادگیرنده محور، به عنوان رویکردی نوین در تعلیم وتربیت، بر نقش فعال، خلاق و خودراهبر دانش آموز در فرایند یادگیری تاکید دارد. هدف اصلی این پژوهش، بررسی ابعاد و موانع تحقق محیط های دانش آموز محور و ارائه راهکارهای کاربردی برای بهبود طراحی آن ها در مدارس است. یافته ها نشان می دهد که تحقق چنین محیط هایی مستلزم تحول هم زمان در ساختار فیزیکی، نگرشی، حرفه ای و سیاستی آموزش وپرورش است. در بعد فیزیکی، چیدمان های سنتی و نبود فضاهای چندمنظوره مانع پویایی یادگیری و تعامل گروهی می شوند. از منظر فرهنگی و نگرشی، باورهای سنتی درباره نقش معلم و جایگاه اقتدار در کلاس، پذیرش نقش فعال دانش آموز را دشوار می سازد. در بعد حرفه ای، کمبود آموزش های تخصصی برای معلمان و تمرکز نظام ارزیابی بر نمرات کمی، انگیزه و نوآوری آموزشی را محدود می کند. همچنین ساختار متمرکز و سیاست های ناپایدار مدیریتی مانع از استقلال مدارس و تحقق نوآوری های یادگیری می شود. در بخش راهکارها، پژوهش تاکید می کند که طراحی فضاهای انعطاف پذیر، باز و فناورانه، بازآموزی حرفه ای معلمان، تمرکززدایی مدیریتی، و مشارکت خانواده و جامعه محلی می تواند زمینه ساز شکل گیری مدارس یادگیرنده و انسان محور باشد. در جمع بندی، نتایج بیانگر آن است که تحقق محیط های یادگیرنده محور نه تنها مستلزم تغییر در کالبد فضا، بلکه نیازمند بازنگری در فرهنگ یادگیری، نظام پشتیبانی حرفه ای و سیاست های کلان آموزشی است تا مدرسه به نهادی پویا برای رشد شناختی، اجتماعی و عاطفی دانش آموزان تبدیل گردد.

کلیدواژه ها:

مدرسه ، کلاس درس ، طراحی ، محیط یادگیری ، چالش ها