بررسی تحولات آموزش و پرورش در عصر هوش مصنوعی ویادگیری هوشمند

تحولات بنیادین در عرصه فناوری، به ویژه ظهور هوش مصنوعی و سامانه های یادگیری هوشمند، ساختار سنتی آموزش و پرورش را با چالش ها و فرصت های تازه ای روبه رو کرده است. در دهه اخیر، نظام های آموزشی جهانی از الگوی انتقال دانش محور به سمت یادگیری داده محور و تحلیل محور حرکت کرده اند. در این مسیر، هوش مصنوعی نه تنها به عنوان ابزاری فناورانه بلکه به مثابه یک رویکرد تربیتی جدید عمل می کند که بر شخصی سازی یادگیری، تحلیل الگوهای شناختی و ارتقای کیفیت تدریس و یادگیری تاکید دارد. ظهور فناوری های تطبیقی و سامانه های هوش مصنوعی آموزشی سبب شده تا معلمان بتوانند بر اساس داده های واقعی، مسیر یادگیری هر دانش آموز را به صورت پویا تنظیم کنند. این تحول موجب تمرکز بیشتر بر یادگیری فعال، خودتنظیمی، و افزایش انگیزه درونی دانش آموزان شده است. مدارس هوشمند نیز با بهره گیری از این فناوری ها به محیط هایی بدل شده اند که تعامل انسان و ماشین در آن به شکلی هم افزا، در جهت رشد شناختی و هیجانی یادگیرندگان صورت می گیرد.تحقیق حاضر با هدف بررسی ابعاد گوناگون این تحولات و تاثیرات آن بر ماموریت جدید آموزش و پرورش انجام شده است. در این مقاله، ضمن تحلیل نظری نقش هوش مصنوعی در تغییر رویکردهای آموزشی، تاثیر آن بر نقش معلمان، بازسازی برنامه ریزی درسی، افزایش اثربخشی یادگیری، و توسعه مهارت های شناختی و هیجانی دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین پیامدهای اجتماعی، فرهنگی و تربیتی این تحول و بازتعریف رابطه انسان و فناوری در تعلیم و تربیت آینده مورد توجه قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که آینده آموزش و پرورش نه در حذف نقش انسان بلکه در تکمیل او توسط ماشین و در خلق مدل های یادگیری ترکیبی نهفته است؛ مدلی که در آن خلاقیت، تفکر انتقادی و احساس انسانی در تعامل با هوش فناورانه شکل می گیرد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، یادگیری هوشمند ، تحول آموزش و پرورش ، یادگیری تطبیقی ، تربیت فناورانه