کاربرد ابزارهای هوش مصنوعی در برنامه ریزی تدریس و مدیریت زمان معلم

در چشم انداز پیچیده و پرشتاب آموزش معاصر، معلمان با فشارهای فزاینده ای برای ارائه آموزش باکیفیت، شخصی سازی شده و مبتنی بر داده مواجه هستند، در حالی که همزمان با محدودیت های شدید زمانی برای انجام وظایف متعدد خود دست وپنج نرم می کنند. این مقاله مروری با هدف بررسی نقش نوظهور و تحول آفرین ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی در بهینه سازی فرآیندهای برنامه ریزی تدریس و مدیریت کارآمد زمان معلمان نگارش شده است. با ظهور فناوری های پیشرفته ای نظیر سیستم های یادگیری تطبیقی، تحلیلگرهای کلان داده های آموزشی و پلتفرم های تولید محتوای هوشمند، پارادایم سنتی کار معلم در حال دگرگونی است. این پژوهش با مرور ادبیات موجود، نشان می دهد که چگونه هوش مصنوعی می تواند با خودکارسازی وظایف تکراری و زمان بر مانند تصحیح اوراق، تحلیل اولیه داده های عملکرد دانش آموزان و پیشنهاد منابع آموزشی متناسب، بار شناختی و اجرایی معلمان را به طور قابل توجهی کاهش دهد. یافته ها حاکی از آن است که استفاده استراتژیک از این ابزارها، نه تنها زمان بیشتری را برای تعاملات انسانی معنادار با دانش آموزان آزاد می کند، بلکه کیفیت برنامه ریزی درسی را از طریق ارائه بینش های دقیق و مبتنی بر شواهد در مورد نیازهای یادگیری هر فرد ارتقا می بخشد. با این حال، بهره برداری موثر از این پتانسیل نیازمند بازتعریف نقش معلم از انتقال دهنده دانش به طراح و مدیر فرآیندهای یادگیری هوشمند، و همچنین توجه به چالش های اخلاقی و نیاز به توانمندسازی حرفه ای معلمان است.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی در آموزش ، مدیریت زمان معلم ، برنامه ریزی درسی هوشمند ، اتوماسیون آموزشی ، کارایی تدریس