تحلیل اثر هوش مصنوعی بر مدل های یادگیری عاطفی-اجتماعی در آموزش ریاضی متوسطه اول سراوان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تحول آفرین هوش مصنوعی (AI) در تقویت مدل های یادگیری عاطفی-اجتماعی (SEL) دانش آموزان دوره متوسطه اول در درس ریاضی در شهرستان سراوان انجام شده است. به دلیل چالش های مضاعف در این منطقه، به ویژه در زمینه اضطراب ریاضی، خودکارآمدی پایین و کمبود منابع پشتیبانی عاطفی، ضرورت مداخلات نوین حیاتی است. این مطالعه بر این فرضیه استوار است که سامانه های آموزشی تطبیقی مبتنی بر هوش مصنوعی (مانند سیستم های بازخورد فوری و غیرقضاوتی) می توانند با ارائه محتوای متناسب با منطقه توسعه نزدیک (ZPD) دانش آموز، تجربه موفقیت های مکرر را فراهم آورده و بدین ترتیب، حس شایستگی و اعتمادبه نفس آن ها را به طور معناداری افزایش دهند. این سیستم ها با جمع آوری داده های لحظه ای (مانند زمان پاسخ دهی و الگوهای خطا)، قادر به تشخیص زودهنگام نشانه های پریشانی عاطفی بوده و می توانند قبل از تبدیل شدن استرس به عامل بازدارنده، مداخلات عاطفی کوتاهی را فعال کنند. پژوهش حاضر در پی آن است که با استفاده از رویکرد شبه تجربی و مقیاس های روانسنجی معتبر، اثربخشی این مداخلات را بر کاهش اضطراب ریاضی و افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان سراوان ارزیابی نماید و چارچوبی نوآورانه برای تلفیق تکنولوژی و روانشناسی تربیتی در مناطق محروم ارائه دهد. این یافته ها مسیر را برای توسعه سیاست های آموزشی مبتنی بر داده های هوش مصنوعی برای ارتقاء سلامت روان دانش آموزان هموار می سازد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی (AI) ، یادگیری عاطفی-اجتماعی (SEL) ، اضطراب ریاضی ، خودکارآمدی ، آموزش ریاضی ، متوسطه اول ، سراوان.