بررسی رابطه فعالیت عضلات دیافراگم و ترانسورس ابدومینیس با ثبات ستون فقرات کمری در هنگام انجام فعالیت های مدرسه ای

در ژرفای سامانه حرکتی انسان، هم افزایی دو ساختار عضلانی به ظاهر متفاوت دیافراگم به عنوان معمار اصلی تهویه حیات و ترانسورس ابدومینیس به عنوان کمربند عضلانی عرضی ناپیدا ستون فقرات کمری را در هاله ای از ثبات ارادی و انعطاف پذیری هوشمندانه فرو می برد. این پژوهش با نگرشی تلفیقی بر علوم فیزیولوژی، بیومکانیک و تربیت بدنی، به واکاوی همزمان فعالیت این دو عضله در بستر فعالیت های مدرسه ای پرداخته است؛ جایی که دانش آموزان در معرض حرکات نشسته طولانی، خم شدن های مکرر و حمل کیف های سنگین، تعادل نیروهای درونی و مهار حرکات ناگهانی را به چالش می کشند. تحلیل الکترومایوگرافی و مشاهدات میدانی نشان می دهد که هماهنگی ریتمیک دیافراگم در کنترل فشار داخلی شکمی، هم زمان با درگیری ایزومتریک ترانسورس ابدومینیس، می تواند نقش حفاظتی و پشتیبان برای بخش کمری ایفا کند و خطر بی ثباتی، دردهای مزمن یا آسیب های تدریجی را کاهش دهد. نتایج و منطق علمی این هم افزایی، مسیر تازه ای را در طراحی برنامه های اصلاحی و پیشگیرانه برای محیط های آموزشی می گشاید.