کاربرد مدل های دیجیتال شهر (Digital Twin) در پایش و برنامه ریزی نگهداری زیرساخت های شهری: رویکردی عملی برای شهرداری ها

مدل های دیجیتال شهر به عنوان بازنمایی های مجازی پویا از زیرساخت های شهری عمل می کنند و به شهرداری ها کمک می کنند تا نظارت مستمر و برنامه ریزی نگهداری را با دقت و کارایی بیشتری پیگیری نمایند. این مقاله با تمرکز بر یکپارچگی داده های سیستم اطلاعات جغرافیایی، گزارش های میدانی، اطلاعات حسگرهای نصب شده در شهر و نظرات شهروندان، الگویی عملی ارائه می دهد که شناسایی زودرس عیوب، رتبه بندی عملیات اصلاحی و مدل سازی وضعیت دارایی های شهری را تسهیل می سازد. بر پایه کاوش منابع تازه ایرانی و جهانی، این مدل ها تصمیم گیری را بر مبنای اطلاعات واقعی قرار داده و مدیریت شهر را به مرحله ای از پایداری و بهره وری بالاتر می رسانند. برای نمونه، در پروژه نارمک تهران، مدل سازی سه بعدی با ابزارهای هوشمند، تغییرات داده های موجود را به صورت لحظه ای بازتاب می دهد و به برنامه ریزی شهری یاری می رساند. همچنین، در تورین ایتالیا، ادغام داده های نقشه برداری سیار با سیستم های جغرافیایی، نظارت بر جاده ها را به سطح پیش بینی کننده ارتقا بخشیده است. یافته های این بررسی بر اهمیت همگرایی داده های پراکنده و ایجاد مدل های فعال برای نظارت موثر تاکید دارند، که شهرداری ها را در استفاده بهینه از منابع اندک توانمند می سازد. این رویکرد نه تنها اختلالات را کاهش می دهد، بلکه تاب آوری زیرساخت ها را در برابر تغییرات اقلیمی تقویت می کند، همانند آنچه در سنگاپور با پلتفرم مجازی شهر برای بهینه سازی کاربری زمین مشاهده می شود. در نهایت، این مدل ها تعامل شهروندی را از طریق پلتفرم های مشارکتی افزایش می دهند و به مدیریت بحران های شهری مانند سیلاب یا ترافیک کمک شایانی می نمایند، و بدین ترتیب، شهرها را به سوی هوشمندی پایدار هدایت می کنند.

کلیدواژه ها:

دوقلوی دیجیتال شهری ، نگهداری پیشگیرانه زیرساخت ، پایش بلادرنگ دارایی ها