ترسیم همچون فرایند، ترسیم همچون آفرینش

چکیده: زمینه: ترسیم و اسکیس از ابزارهای بنیادی در آموزش و فرایند طراحی معماری محسوب می شوند که فراتر از مهارت فنی صرف، به توسعه تفکر خلاق، تحلیل بصری و تعامل میان ایده ها کمک می کنند. این ابزارها امکان مشاهده دقیق، تجربه عملی و ارتباط شخصی با مفاهیم و اشیاء را فراهم می آورند و به دانشجویان و معماران کمک می کنند تا فرایند طراحی را به صورت ملموس و تجربی درک کنند. هدف: هدف این پژوهش بررسی نقش ترسیم و اسکیس به عنوان ابزار یادگیری، تفکر خلاق و همکاری در آموزش معماری است. همچنین تفاوت رویکردهای آموزشی پیتر ینی و مارتین اپلر در بهره گیری از اسکیس و ترسیم برای تقویت تفکر فردی و تیمی تحلیل شده است. روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی-تحلیلی بوده و با استفاده از مرور ادبیات، تحلیل کتاب ها و آثار پیتر ینی و مارتین اپلر و بررسی مطالعات مرتبط با کاربرد اسکیس در محیط های آموزشی و کاری انجام شده است. اطلاعات جمع آوری شده به تحلیل مقایسه ای دیدگاه ها و کاربردهای اسکیس و ترسیم اختصاص یافته است. یافته ها: نتایج نشان می دهد که پیتر ینی بر توسعه خلاقیت شخصی، کشف ایده ها و تمرین آزادانه تاکید دارد و ترسیم را به عنوان ابزاری برای تقویت ادراک بصری، تخیل و تجربه فردی معرفی می کند. در مقابل، مارتین اپلر کاربرد اسکیس را در محیط های تیمی و مشارکتی برجسته می کند و آن را ابزاری برای حل مسئله، تصمیم گیری و هماهنگی گروهی می داند. استفاده هم زمان از رویکردهای فردی و جمعی، امکان تقویت تفکر مستقل و توانایی های همکاری را فراهم می سازد. نتیجه گیری: اسکیس و ترسیم بیش از مهارت فنی، ابزاری چندکاربردی برای آموزش و حرفه معماری محسوب می شوند. این ابزارها نه تنها فرایند یادگیری و توسعه خلاقیت فردی را تقویت می کنند، بلکه به بهبود همکاری، تحلیل مسائل و تصمیم گیری در محیط های گروهی و حرفه ای کمک می کنند و اهمیت تمرکز بر فرآیند و تجربه در آموزش معماری را برجسته می سازند.

کلیدواژه ها:

آموزش معماری ، اسکیس ، ترسیم ، خلاقیت ، همکاری گروهی