بررسی تاثیرات ابزارهای آموزشی در بهبود خلاقیت دانش آموزان

در دهه های اخیر، نقش خلاقیت در فرآیندهای یاددهی–یادگیری به یکی از مهم ترین محورهای پژوهش های آموزشی تبدیل شده است، به طوری که بسیاری از متخصصان تعلیم وتربیت معتقدند که رشد خلاقیت در دانش آموزان نه تنها موجب بهبود عملکرد تحصیلی می شود، بلکه زمینه ساز توسعه مهارت های حل مسئله، افزایش توانایی سازگاری با تغییرات، تقویت نوآوری فردی و ارتقای شایستگی های ذهنی در عصر اطلاعات است (Guilford, 2014). یکی از موثرترین عوامل محیطی که می تواند رشد خلاقیت را تحریک کند، استفاده هدفمند از ابزارهای آموزشی است. اهمیت این موضوع زمانی بیشتر می شود که به محدودیت های نظام های آموزشی سنتی توجه کنیم؛ نظام هایی که غالبا بر روش های سخنرانی محور، یادگیری مبتنی بر متن و تکرار تاکید دارند و کمتر فرصت تجربه، کاوش و حل مسئله را برای دانش آموز فراهم می کنند (احمدی، 1399). پژوهش ها نشان داده اند که ابزارهای چندرسانه ای با ارائه ترکیبی از متن، تصویر، صدا و حرکت، موجب افزایش عمق پردازش اطلاعات و ارتقای قدرت تخیل می شوند (کاظمی، 1398). همچنین ابزارهای فناورانه مانند AR و VR با فراهم کردن امکان تجربه موقعیت های غیرممکن در محیط واقعی، شرایطی را ایجاد می کنند که در آن دانش آموز می تواند ایده های جدید را آزمایش کند و به شکل خلاقانه با مسائل برخورد نماید (Lee & Chen, 2019). هدف این مقاله بررسی جامع و تحلیلی تاثیر ابزارهای آموزشی بر افزایش خلاقیت دانش آموزان است. این پژوهش با مرور ادبیات نظری، تحلیل پژوهش های پیشین و تبیین اهمیت کاربرد ابزارهای آموزشی در محیط های یادگیری معاصر، تلاش می کند نشان دهد که چگونه ابزارهای آموزشی می توانند به عنوان یکی از قدرتمندترین عوامل یادگیری، زمینه ساز رشد خلاقیت و نوآوری در دانش آموزان شوند. همچنین این مقاله تاکید می کند که به کارگیری ابزارهای آموزشی نباید صرفا در سطح نمایشی باقی بماند، بلکه نیازمند برنامه ریزی، انتخاب آگاهانه و طراحی آموزشی دقیق است تا بتواند به شکل موثر در خدمت پرورش خلاقیت قرار گیرد. نتیجه تحلیل ها حاکی از آن است که ابزارهای آموزشی، اگر به صورت درست و هماهنگ با اهداف یادگیری استفاده شوند، قادرند تحولی بنیادین در شیوه های فکر کردن، یادگیری و خلق ایده ها در دانش آموزان ایجاد کنند.

کلیدواژه ها:

فناوری ، آموزش ، خلاقیت ، ابزار آموزشی ، دانش آموزان