نقش ارزشیابی تکوینی در بهبود یادگیری ریاضی و کاهش اضطراب

یادگیری ریاضیات همواره با چالش های متعددی از جمله ماهیت انتزاعی مفاهیم و شیوع پدیده ی اضطراب امتحان روبرو بوده است. این مطالعه با هدف بررسی نقش ارزشیابی تکوینی به عنوان یک راهبرد دووجهی در بهبود یادگیری و کاهش همزمان اضطراب امتحان در درس ریاضی انجام شده است. روش تحقیق حاضر، مرور نظام مند منابع و مطالعات کتابخانه ای در این حوزه است. یافته های پژوهش نشان می دهد که ارزشیابی تکوینی از طریق مکانیسم هایی مانند ارائه بازخورد سازنده، شناسایی به موقع بدفهمی ها و ترویج خودارزیابی، درک مفهومی ریاضی را تعمیق می بخشد و مشارکت فعال دانش آموزان را افزایش می دهد. از سوی دیگر، با تبدیل ارزیابی از یک تهدید به فرصت یادگیری، ایجاد فضای روانی امن و تقویت تدریجی خودکارآمدی، به کاهش معنادار سطح اضطراب امتحان کمک می کند. این دو دستاورد، در یک رابطه تقویت کننده متقابل قرار دارند. در نتیجه، می توان گفت تغییر پارادایم از ارزشیابی پایانی به ارزشیابی تکوینی در آموزش ریاضی، یک ضرورت تحول آفرین است که هم به ارتقای کیفیت یادگیری و هم به تامین سلامت عاطفی فراگیران می انجامد.کلمات کلیدی: ارزشیابی تکوینی، یادگیری ریاضی، اضطراب امتحان، آموزش ریاضی، بازخورد سازنده، سنجش برای یادگیری.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی تکوینی ، یادگیری ریاضی ، اضطراب امتحان ، آموزش ریاضی ، بازخورد سازنده ، سنجش برای یادگیری.