نقش روش های تدریس مشارکتی و دانش آموزمحور در کاهش اضطراب ریاضی در کلاس درس

اضطراب ریاضی به عنوان یک واکنش عاطفی ناتوان کننده در برابر ریاضیات، یکی از موانع اصلی یادگیری و پیشرفت تحصیلی در سراسر جهان شناخته می شود. این پدیده که با احساس تنش، نگرانی و ترس از شکست در موقعیت های مرتبط با ریاضی مشخص می شود، منجر به اجتناب از این درس و در نهایت، کناره گیری از رشته های علوم، فناوری، مهندسی و ریاضی می گردد. به طور سنتی، روش های تدریس معلم محور، رقابتی و فردگرایانه به عنوان یکی از عوامل اصلی ایجاد و تشدید این اضطراب شناخته می شوند. در مقابل، پارادایم های نوین آموزشی، به ویژه روش های تدریس دانش آموزمحور و یادگیری مشارکتی، به عنوان راهکاری موثر برای این معضل مطرح شده اند. این مقاله مروری با هدف بررسی جامع و نظام مند ادبیات پژوهشی موجود، به تحلیل نقش و مکانیسم های تاثیرگذاری این روش های تدریس بر کاهش اضطراب ریاضی در کلاس درس می پردازد. یافته های این مرور نشان می دهد که یادگیری مشارکتی، با ایجاد یک محیط یادگیری حمایتی، امن و مبتنی بر تعامل اجتماعی، به طور قابل توجهی فشار روانی فردی را کاهش می دهد. این روش ها با تغییر کانون توجه از «پاسخ صحیح» به «فرایند حل مسئله» و تقویت خودکارآمدی، نگرش مثبت و مهارت های ارتباطی، به دانش آموزان کمک می کنند تا بر ترس خود غلبه کرده و درک عمیق تری از مفاهیم ریاضی به دست آورند. این مقاله نتیجه می گیرد که گذار از آموزش سنتی به رویکردهای مشارکتی، یک ضرورت آموزشی و روان شناختی برای ایجاد نسلی توانمند و علاقه مند به ریاضیات است.

کلیدواژه ها:

اضطراب ریاضی ، یادگیری مشارکتی ، روش های دانش آموزمحور ، پیشرفت تحصیلی ، کلاس درس.