بررسی تاثیر کیفیت زیرساخت های روستایی–شهری بر میزان تاب آوری اجتماعی در شهر زرآباد

پژوهش حاضر با هدف تحلیل رابطه میان کیفیت زیرساخت های عمرانی و میزان تاب آوری اجتماعی در زرآباد، شهری با ساختار روستایی–شهری، انجام شده است. زیرساخت هایی مانند راه های ارتباطی، شبکه آب، روشنایی معابر و ساختمان های عمومی، نه تنها کارکرد کالبدی دارند بلکه بستر شکل گیری روابط اجتماعی، اعتماد نهادی و مشارکت محلی را فراهم می کنند. داده ها از طریق پرسش نامه، مصاحبه و مشاهده میدانی گردآوری و با روش ترکیبی تحلیل شدند. نتایج نشان دادند که کیفیت بالاتر زیرساخت ها با افزایش تعامل همسایگی، احساس امنیت، و اعتماد به نهادهای محلی همراه است. همچنین، ضعف در زیرساخت ها موجب کاهش مشارکت اجتماعی و افزایش آسیب پذیری در برابر بحران ها می شود. یافته ها تاکید می کنند که توسعه پایدار در زرآباد، تنها با ارتقای هم زمان زیرساخت های عمرانی و ظرفیت های اجتماعی امکان پذیر است. این پژوهش، چارچوبی برای سیاست گذاری محلی ارائه می دهد که در آن، هر پروژه عمرانی می تواند به نقطه ای برای بازسازی تاب آوری اجتماعی تبدیل شود.

کلیدواژه ها:

زیرساخت عمرانی ، تاب آوری اجتماعی ، تعامل همسایگی ، اعتماد نهادی ، توسعه محلی.