نقش تنظیم هیجان و یادگیری خودراهبر در پیشبینی عملکرد تحصیلی دانشآموزان دوره متوسطه شهر ایلام

چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر الگوهای نوین یاددهی–یادگیری بر بهبود انگیزش تحصیلی دانشآموزان دوره ابتدایی شهر ایلام انجام شد. با توجه به اینکه یکی از مهمترین چالشهای نظام آموزشی، کاهش انگیزش و مشارکت فعال دانشآموزان در فرآیند یادگیری است، این مطالعه تلاش میکند تا نشان دهد چه سبکهایی بیشترین تاثیر را بر انگیزش درونی و پایداری یادگیری دارند. روش پژوهش از نوع توصیفی–پیمایشی بود و جامعه آماری شامل تمامی دانشآموزان پایههای چهارم تا ششم ابتدایی شهر ایلام بود که از میان آنها 200 نفر با روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. ابزار جمعآوری دادهها شامل پرسشنامه استاندارد انگیزش تحصیلی هارتر و پرسشنامه سبکهای یاددهی–یادگیری گرشام بود که روایی و پایایی آنها به تایید متخصصان روانشناسی تربیتی رسید. یافتهها نشان داد سبکهای فعال، مشارکتی و مسئلهمحور به میزان معناداری انگیزش تحصیلی را افزایش میدهند، در حالی که سبکهای سنتی و معلممحور اثر محدودتر و گاه منفی دارند. تحلیل رگرسیون چندگانه نیز نشان داد که سبک مشارکتی قویترین پیشبینیکننده انگیزش تحصیلی است. نتایج این پژوهش بیانگر ضرورت تحول در روشهای تدریس و حرکت به سمت رویکردهای فعال و دانشآموزمحور است که میتوانند به بهبود کیفیت یادگیری، افزایش مشارکت دانشآموزان و ارتقای عملکرد تحصیلی منجر شوند.

کلیدواژه ها:

انگیزش تحصیلی ، سبکهای یاددهی–یادگیری ، مشارکت فعال ، سبک مسئله محور