نقش هوش هیجانی و مهارت های خودتنظیمی در پیش بینی سلامت روان دانش آموزان دوره متوسطه

سلامت روان دانش آموزان دوره متوسطه یکی از مهم ترین زمینه های رشد و پیشرفت تحصیلی و اجتماعی آنان محسوب می شود و نقش عوامل روان شناختی در ارتقای آن قابل توجه است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش هوش هیجانی و مهارت های خودتنظیمی در پیش بینی سلامت روان نوجوانان، به روش تحلیلی-کیفی و مبتنی بر مطالعه کتابخانه ای انجام شد. در این پژوهش، منابع علمی، کتاب ها، مقالات و پژوهش های مرتبط به صورت نظام مند مطالعه و تحلیل شدند تا روابط میان هوش هیجانی، خودتنظیمی و سلامت روان مورد بررسی قرار گیرد. یافته ها نشان می دهد که هوش هیجانی، با توانمندسازی دانش آموزان در شناسایی و مدیریت هیجانات خود و دیگران، نقش مهمی در افزایش تاب آوری، کنترل استرس و بهبود کیفیت تعاملات اجتماعی دارد. مهارت های خودتنظیمی نیز موجب می شود دانش آموزان رفتارها و انگیزه های خود را در مسیر اهداف بلندمدت هدایت کنند، تصمیمات منطقی اتخاذ نمایند و از واکنش های هیجانی و مخرب پرهیز کنند. ترکیب این دو مولفه، اثر پیش بینی کننده قوی تری در سلامت روان دانش آموزان ایجاد می کند و توانمندی آن ها را در هماهنگی هیجانات و رفتارها، مدیریت تعارضات، انعطاف پذیری روانی و حفظ انگیزه و تمرکز تحصیلی تقویت می نماید. بر اساس نتایج، توسعه همزمان هوش هیجانی و مهارت های خودتنظیمی، آموزش مهارت های هیجانی، ایجاد محیط های حمایتی و تقویت خودتنظیمی در برنامه های تربیتی مدارس توصیه می شود. این اقدامات می توانند به شکل قابل توجهی سلامت روان، رفاه روان شناختی و موفقیت تحصیلی دانش آموزان را ارتقا دهند.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، خودتنظیمی ، سلامت روان ، نوجوانان ، تاب آوری.