بررسی تاثیر نوآوری و یادگیری در شاخص های اثر بخشی مدیریت دانش

مدیریت دانش در آموزش عالی مجموعه ای از فرآیندهای سازمانی است که از ایجاد و انتقال دانش در این موسسات حمایت کرده و دست یابی به اهداف سازمانی و دانشگاهی را ممکن می سازد. بدین منظور و به جهت مدیریت مناسب دانش سازمانی، ابزاری مناسب نیاز است که بتوان با استفاده از آن از میزان اثربخشی مدیریت دانش در یک سازمان آگاه شد. این آگاهی از وضعیت مدیریت دانش به سازمان کمک می نماید تا نقاط ضعف و کاستی ها ی مدیریت دانش خود را در جهت حفظ برتری های رقابتی و یا افزایش آن، به درستی تشخیص و اقدامات مناسبی در جهت آن انجام دهد.این تحقیق نیز با بررسی و مقایسه ی شاخص ها و ابزارهای موجود در این زمینه، از رویکردی یکپارچه در قالب تکنیک فرآیند تحلیل شبکه ای (ANP) برای محاسبه میزان اثربخشی مدیریت دانش و مقایسه دانشکده های دانشگاه تهران بر اساس آن استفاده کرده است که در آن ابعاد کارت امتیازی متوازن (BSC) به عنوان شاخص های اثربخشی و ابزار شاخص عملکرد مدیریت دانش (KMPI) به عنوان فرآیندهای چرخه دانش در نظر گرفته شده است. داده های تحقیق با روش میدانی و از طریق توزیع پرسشنامه مقایسات زوجی بین خبرگان دانشگاه جمع آوری شده و نرم افزار Super Decisions نیز برای تجزیه و تحلیل داده ها بکار رفته است.دانشکده های علوم انسانی در بعد نوآوری و یادگیری بیشترین توجه را به خلق دانش (۰.۵۱۹) و کم ترین را به ذخیره دانش (۰.۰۹۶) دارند. دانشکده های علوم پایه هم بیشتر به دنبال خلق(۰.۳۵۵) و درونی سازی دانش (۰.۲۴۸) هستند و سایر فرآیند ها هم اهمیتشان تقریبا در یک سطح است. در دانشکده های علوم مهندسی، فرآیندها به ترتیب از خلق(۰.۴۱۵)، به کارگیری(۰.۲۴۸)، درونی سازی دانش(۰.۱۸۴) شروع و به تسهیم (۰.۱) و ذخیره دانش (۰.۰۵۱) ختم می شود

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، سنجش اثربخشی ، فرآیند تحلیل شبکه ای ، کارت امتیازی متوازن