مطالعه تطبیقی تاثیر قراردادهای هوشمند بر حقوق و تعهدات طرفین در حقوق ایران و نظام های حقوقی پیشرو

قراردادهای هوشمند به عنوان برنامه های کامپیوتری خوداجرا پتانسیل دگرگونی روابط قراردادی را دارا هستند. این مقاله با هدف بررسی تطبیقی تاثیر قراردادهای هوشمند بر حقوق و تعهدات طرفین در حقوق ایران و نظام های حقوقی پیشرو، به تحلیل ماهیت، ویژگی ها و چالش های حقوقی این نوع قراردادها می پردازد. در ابتدا به تعریف و تشریح ویژگی های اساسی قراردادهای هوشمند شامل خوداجرا بودن، شفافیت، غیرقابل تغییر بودن و غیرمتمرکز بودن پرداخته و تفاوت های آن با قراردادهای سنتی را در زمینه های ماهیت، اجرا، شفافیت، نیاز به واسطه، امنیت و سرعت بررسی می کنیم. سپس ضمن معرفی انواع قراردادهای هوشمند و کاربردهای متنوع آنها در حوزه های مالی، بیمه، تجارت الکترونیکی، املاک و سایر صنایع، به بررسی تطبیقی قوانین و مقررات مربوط به قراردادهای هوشمند در نظام های حقوقی پیشرو نظیر سوئیس و بریتانیا می پردازیم. در ادامه به چالش های حقوقی ناشی از قراردادهای هوشمند از جمله قابلیت اجرا، مسئولیت مدنی، حریم خصوصی و حل اختلاف پرداخته و مبانی مسئولیت مدنی ناشی از نقض قراردادهای هوشمند را بررسی می کنیم. در پایان با ارائه راهکارهایی جهت مواجهه با چالش های حقوقی و پیشنهاداتی برای قانون گذاری در این حوزه تلاش می شود تا زمینه برای توسعه و بهره گیری از پتانسیل های قراردادهای هوشمند در چارچوب قوانین و مقررات موجود در حقوق ایران فراهم گردد. هدف اصلی این پژوهش ارائه یک دیدگاه جامع و کاربردی در مورد قراردادهای هوشمند و تاثیرات آنها بر حقوق و تعهدات طرفین در قراردادها با تاکید بر جنبه های حقوقی و تطبیقی در ایران و سایر نظام های حقوقی پیشرو است.

کلیدواژه ها:

قراردادهای ، هوشمند ، طرفین ، حقوق ایران ، پیشرو ، کارشناسی ارشد ، دانشگاه تهران