حق اشتغال زنان در نظام حقوقی ایران و کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 21
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ISCV08_042
تاریخ نمایه سازی: 1 آذر 1404
چکیده مقاله:
در قانون 'شغل' به طور کلی به فعالیت یا کار دائمی و مشخصی اطلاق می شود که فرد برای کسب درآمد یا انجام یک وظیفه خاص به آن می پردازد و معمولا با مجموعه ای از وظایف و مسئولیت ها مرتبط است. طبق قانون استخدام کشوری، شغل به مجموعه ای از وظایف و مسئولیت های مرتبط و مستمر گفته می شود که از طرف سازمان امور اداری و استخدامی به عنوان یک واحد کار شناخته شده باشد. این تعریف بیشتر بر ماهیت وظایف و مسئولیت های شغلی در چارچوب سازمانی تاکید دارد. مبنای حق اشتغال زنان در ایران اصل برابری و اصل کرامت انسانی است که در اصل ۲۸ و ۲۱ قانون اساسی به آن اشاره شده است. حق اشتغال زنان و منع تبعیض در کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان به طور مفصل مورد توجه قرار گرفته است. این، کنوانسیون با هدف حمایت از حقوق زنان در ابعاد مختلف از جمله حق کار و اشتغال به تبیین اصول و قواعدی می پردازد که تبعیض علیه زنان در این زمینه را ممنوع می کند. ماده ۱۱ این کنوانسیون به طور خاص به حق اشتغال زنان اشاره دارد. دولت های عضو را ملزم به اتخاذ تدابیر مناسب برای حذف تبعیض در اشتغال و تضمین فرصت های برابر برای زنان می کند. اهتمام پژوهش حاضر بررسی حق اشتغال زنان در نظام حقوقی ایران و کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان می باشد که به روش توصیفی - تحلیلی است. نتایج حاکی از آن است که حق اشتغال زنان در ایران با توجه به اهداف جامعه یک حق برای زنان محسوب شده و در کنوانسیون نیز به موقعیت واقعی زن توجه شده است. تشابه حق اشتغال زنان و مردان تساوی در بهره مندی از حقوق اقتصادی و دستمزد برابر و ساعات کار و مرخصی و تفاوت آن در آزادی در انتخاب شغل، برخورداری از و که فرصت های شغلی یکسان و محدودیت های زنان متاهل در خصوص اشتغال می باشد. اگرچه با توجه به نیازهای زنان در نظام حقوقی ایران مفهومی نسبتا جدید و ناشناخته در قیاس با حقوق بین الملل می باشد ولیکن با در نظر گرفتن نتایج مثبتی - استفاده این شیوه در سطح جهان داشته است و برای اصلاح رویه های تبعیض آمیز در مقابل، زنان اقلیت های نژادی و از کار افتادگی و دیگر گروه هایی که در طول تاریخ از پاره ای و یا اکثر مزیت های اجتماعی بی بهره ماندند به کار گرفته شده است. بنابراین به نوعی می توان آن را راهکاری مناسب در راستای اصلاح و پیشبرد نظام حقوقی اشتغال زنان در نظر گرفت. باید بیان داشت که نقش مادری زن نیازمند حمایت های مثبت بوده که در کنوانسیون رفع تبعیض علیه زنان مورد توجه قرار گرفته و ضرورت دارد که در قوانین ایران نیز مورد توجه قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه جعفرلو
دانشجوی گروه حقوق، واحد دزفول، دانشگاه آزاد اسلامی دزفول، ایران
محبوبه عبدالهی
عضو هیئت علمی گروه حقوق، واحد دزفول، دانشگاه آزاد اسلامی دزفول، ایران