تحلیل حقوقی تاثیر کنوانسیون سنگاپور بر توسعه میانجی گری در حل اختلافات تجاری بین المللی در نظامهای چندملیتی

این مقاله به بررسی تاثیر کنوانسیون سنگاپور بر توسعه میانجی گری در حل و فصل اختلافات تجاری بین المللی پرداخته و نقش آن در تسهیل اجرای توافقنامه های میانجی گری را تحلیل می کند. همچنین هدف این تحقیق بررسی چگونگی کاهش موانع حقوقی و هزینه ها، افزایش اعتماد بین المللی و گسترش تعداد کشورهای عضو این کنوانسیون است. این تحقیق از روش توصیفی-تحلیلی بهره برده و با استفاده از منابع ثانویه، مقایسه ای میان یافته های مطالعات گذشته و وضعیت کنوانسیون سنگاپور در کشورهای مختلف انجام داده است. بررسی های میدانی و تحلیل داده های موجود از سازمان های بین المللی نیز بخش مهمی از روش شناسی این پژوهش بوده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که کنوانسیون سنگاپور با کاهش موانع حقوقی هزینه ها و زمان رسیدگی به اختلافات تجاری، نقش مهمی در تسهیل میانجی گری در سطح بین المللی ایفا کرده است. همچنین پیوستن به این کنوانسیون باعث افزایش اعتماد به میانجی گری به عنوان یک ابزار موثر در حل اختلافات تجاری و افزایش تعداد کشورهای عضو آن شده است. کنوانسیون سنگاپور به عنوان یک ابزار قانونی جهانی به کشورهای عضو کمک می کند تا موانع موجود در اجرای توافقات میانجی گری را از بین ببرند و موجب کاهش هزینه ها و زمان لازم برای حل و فصل اختلافات تجاری شوند. این کنوانسیون با ایجاد یک سیستم حقوقی هماهنگ، می تواند به طور موثر به کاهش اختلافات تجاری در سطح بین المللی کمک کند.

کلیدواژه ها:

کنوانسیون سنگاپور ، میانجی گری اختلافات ، تجاری ، حقوق بین الملل ، اجرای توافقات ، کشورهای عضو