مقایسهی نوبت دوم و سوم تفسیر کشف الاسرار در فهم عرفانی آفرینش انسان

مسئله آفرینش انسان یکی از بنیادی ترین مباحث معرفت شناختی و معنوی در تاریخ تفکر اسلامی است که همواره توجه مفسران و عارفان را به خود جلب کرده است. مفسران با اتکا به ظاهر آیات قرآن و چارچوبهای تفسیری، شرعی روند آفرینش انسان را به شیوه ای استدلالی و نظام مند تبیین کرده اند؛ در مقابل عارفان با رویکردی شهودی و تاویلی به تفسیر آفرینش در سطوحی فراتر از ماده و طبیعت پرداخته اند. رشیدالدین میبدی عارف و مفسر برجسته قرن ششم هجری در تفسیر عرفانی کشف الاسرار، به ویژه در نوبت دوم و سوم با بیانی چندلایه داستان آفرینش را در دو سطح تفسیری و تاویلی روایت می کند. این مقاله با تمرکز بر دو نوبت دوم و سوم تفسیر کشف الاسرار، به بررسی تطبیقی این دو روایت از آفرینش می پردازد و نشان می دهد که چگونه میبدی با بهره گیری از سنت نقلی و تاویل عرفانی لایه های گوناگونی از مفهوم آفرینش انسان را پیش روی خواننده می گشاید.

کلیدواژه ها:

تفسیر عرفانی کشف الاسرار ، رشیدالدین میبدی ، آفرینش انسان ، تاویل قرآنی