بررسی و تحلیل مشخصه های سبکی داستان سیاوش در شاهنامه فردوسی با رویکرد سبک شناسی لایه ای

داستان سیاوش از مهمترین و اثرگذارترین بخش های شاهنامه فردوسی است که در آن جنبه های مختلف، اخلاقی، اسطوره ای، اجتماعی و فلسفی در قالبی حماسی و تراژیک به تصویر کشیده شده اند. در این مقاله به روش تحلیلی توصیفی با استفاده از رویکرد سبک شناسی لایه ای، داستان سیاوش در پنج سطح، آوایی، واژگانی، نحوی بلاغی و ایدئولوژیک مورد بررسی قرار است. این نوع سبک شناسی، به فهم بهتر ساختار هنری و ایدئولوژیک اثر کمک می کند و افق های تازه ای برای تحلیل متون کلاسیک فارسی می گشاید به گونه ای که در هر لایه نخست متغیرهای برجسته ساز و شکل و نقش آنها را مشخص کرده، سپس تاثیرات زیبایی شناسیک و نقش ایدئولوژیک عناصر مربوط به هر لایه را تبیین می کنیم. یافته ها نشان می دهد که فردوسی با بهره گیری دقیق از ظرفیت های زبانی و بلاغی، توانسته است داستانی چندلایه و پرمغز خلق کند که پیام هایی عمیق درباره، فضیلت، عدالت، خیانت و مظلومیت را در خود جای داده است.

کلیدواژه ها:

سبک شناسی ، لایه ای ، شاهنامه فردوسی ، داستان سیاوش ، ششمین کنفرانس ملی نوآوری و تحقیق در ، فرهنگ ، زبان و ادبیات فارسی