بررسی تطبیقی جلوه های آزادی خواهی و پایداری در سروده های فرخی یزدی و عبدالوهاب بیاتی

فرخی یزدی و عبدالوهاب بیاتی دو تن از شاعران پرآوازه ی ایران و عراق هستند که تقریبا از نظر تاریخی در یک برهه زمانی می زیستند. در شرایطی که استبداد و نا آرامی های سیاسی و اجتماعی کشور را فراگرفته بود و شاعران خود را موظف می دانستند تا با زبان، شعر وقایع را ثبت کنند. ادبیات مقاومت یا آزادی خواهانه با توجه به گستردگی خود، جریانی برای رهایی از ظلم و ستم و مبارزه با آن را شامل می شود که البیاتی و فرخی سعی داشتند تا این صدای عدالت طلبی را به گوش جهانیان برسانند و بازتاب مبارزاتشان در برابر طمع و ظلم حاکمان را به رشته تحریر در آوردند. ادبیات مقاومت در ایران و عراق دارای پیشینه ی طولانی می باشد و از گذشته تاکنون همواره اگر ظلمی مشاهده شد، ادبیات مقاومت به آن پرداخته است. در این پژوهش سعی بر آن است تا با بررسی مولفه های مشابه بین این دو شاعر ایرانی و عراقی، گوشه ای از تاثیرپذیری شاعران را در عصری که در آن می زیستند، به نمایش بگذارد. با پژوهش انجام شده، این دو شاعر در مولفه هایی مانند توجه به کارگران، چگونگی ترسیم فضای جامعه، انتقاد از شاعران هم عصر خود به علت تمجید از حاکمان، نالایق بهره گیری از نمادها، شخصیت های اسطوره ای و تشویق هموطنان خود به مقابله با ستم اشتراک دارند.

کلیدواژه ها:

فرخی یزدی ، عبدالوهاب بیاتی ، ادبیات پایداری ، آزادی خواهی