مقایسه مفهوم مرگ و نیستی در اشعار بیژن الهی با دیدگاه صوفیه

مقاله حاضر به مقایسه نگرشهای بیژن الهی و صوفیه نسبت به مفهوم مرگ و نیستی می پردازد. در این راستا، دیدگاه صوفیه مرگ را به عنوان عروج به حقیقت و فرصت برای تحقق معنوی و کمال انسانی توصیف می کند. این نگرش بر پایه نظریه های فناء و بقاء استوار است که هدف زندگی را نزدیک شدن به خدا و خدمت به خلق می داند. در مقابل، بیژن الهی با نگاهی نیهیلیستی و اگزیستانسیالیستی به مرگ می نگرد و آن را نماد پوچی، بی معنایی و خلاء می داند. او احساس انزوا و ترس از ناپدید شدن را به تصویر می کشد و جهان را به عنوان یک چرخه تکراری و خالی از هدف توصیف می کند. این مقاله با بررسی دقیق مقایسه میان این دو دیدگاه روشن می سازد که هر یک از آنها زوایای مختلفی از یک واقعیت مشترک را مورد توجه قرار می دهند. در نهایت مقاله با دعوت به تامل در این مفاهیم و پیشنهاداتی برای مطالعات بیشتر، به بررسی ابعاد فرهنگی، اجتماعی و فلسفی این نگرش ها می پردازد. این مقایسه می تواند به درک بهتری از زندگی، مرگ و تجربه انسانی کمک کند و زمینه ای برای پژوهش های عمیق تر فراهم سازد.

کلیدواژه ها:

مرگ ، نیستی ، اشعار بیژن الهی ، دیدگاه صوفیه ، ششمین کنفرانس ملی نوآوری و تحقیق در ، فرهنگ ، زبان و ادبیات فارسی