بررسی وصف شخصیت «شیرین» در منظومه خسرو و شیرین نظامی بر اساس صنایع ادبی

مقاله حاضر به بررسی عنصر وصف در منظومه خسرو و شیرین نظامی پرداخته است. خسرو و شیرین، منظومه ای عاشقانه، داستان عشق خسروپرویز پادشاه ساسانی به شیرین بانوی ارمنی را روایت می کند. شیرین در “خسرو و شیرین” نظامی به عنوان یک شخصیت فراموش نشدنی و پرکشش در ادبیات فارسی باقی مانده است ویژگی های اخلاقی، انسانی و حتی فیزیکی او به گونه ای است که توانسته است در کنار زیبایی های ظاهری، عمق معنوی و احساسی را در داستان به وجود آورد. شیرین نه تنها در روایت داستان خسرو و شیرین بلکه در تمامی ادبیات عاشقانه ایرانی جایگاه ویژه ای پیدا کرده است و شخصیت او در کنار خسرو، داستانی از عشق، وفاداری، هوش و قدرت اراده را برای مخاطب ترسیم می کند که هنوز پس از قرن ها در دل خوانندگان به یادگار مانده است. آرایه های ادبی به ویژه، استعاره، تشبیه، حسن تعلیل و دیگر صنایع بدیعی در این اثر به توصیف ویژگی های ظاهری و اخلاقی شیرین کمک کرده اند و او را نه تنها به عنوان یک زن زیبا و محبوب بلکه به عنوان یک نماد از عشق پاک، وفاداری و خردمندی به تصویر کشیده اند. لذا در پژوهش حاضر با شیوه تحلیلی توصیفی به بررسی وصف شیرین بر اساس عناصر صور خیال پرداخته واژگان کلیدی: خسرو و شیرین نظامی، وصف، صنایع ادبی

کلیدواژه ها:

خسرو و شیرین نظامی ، وصف ، صنایع ادبی