جایگاه درخت در شعر سهراب سپهری

چکیده: این مقاله به بررسی نقش درختان به عنوان نمادهای زندگی و ارتباط انسان با طبیعت در شعر سهراب سپهری می پردازد. سوال اصلی پژوهش این است که چگونه درختان در آثار سپهری به عنوان نمایندگان مفاهیم، حیات، رشد، تعادل و همزیستی انسانی عمل می کنند؟ نتایج نشان می دهند که درختان در اشعار سپهری به عنوان تجلی گر حیات و چرخه طبیعی زندگی معرفی نمایانگر و تجسم کننده پیوند عمیق انسان با طبیعت هستند. این مقاله همچنین به این نکته اشاره دارد که درختان به عنوان واسطه هایی برای ایجاد آرامش تفکر و رشد شخصی عمل می کنند. درخت سپیدار با نماد پایداری و پیوند با آسمان و درخت کاج به عنوان نماد تنهایی و پایداری نشان دهنده حالات متنوع انسانی و جستجوی معنا در زندگی هستند. در نهایت، مقاله تاکید می کند که درک عمیق از نماد درخت و ارتباط آن با احساسات انسانی می تواند به بهبود روابط اجتماعی و ایجاد جامعه ای همدلتر و مهربان تر کمک رساند. این یافته ها به ما یادآوری می کند که چگونه طبیعت می تواند معلمی بزرگ در زندگی ما باشد و در جستجوی معنا و هویت به ما الهام بخشد.

کلیدواژه ها:

درخت ، سهراب سپهری ، کاج ، سپیدار ، زندگی