بررسی و تحلیل محتوایی ترانه های فولکلور ایران

ادبیات عامیانه شاخه ای از ادبیات است که انواع مختلفی دارد. ترانه های روستایی بخشی از ادبیات عامیانه ایران را تشکیل می دهد. این ترانه ها که اغلب به همراه ریتم آهنگین و آواز در بین مردم یک منطقه متداول است، زبان ساده و روانی دارد و آینه ای از فرهنگ و تفکرات مرسوم مردمان آن منطقه و زمان است. با بررسی محتوایی و تحلیلی اشعار عامیانه ایران می توان به فضای فکری مردم پی برد و به شناخت بهتری از پیشینه ی فرهنگی خود رسید. در این مقاله ۵۰۰ ترانه از ترانه های روستایی ایران از نظر محتوا و درون مایه مورد مطالعه قرار گرفته است و موضوعات اصلی آن در چند بخش و به صورت کتابخانه مطالعه و پردازش شده است. آنچه از این جستار پژوهی برآمد نشان داد بیش از ۶۰ درصد این اشعار مربوط به مضامین عاشقانه است که در سه دسته ی توصیف زیباییهای معشوق و اظهار نیاز، رنجش از یار و فراق و شرح پریشان حالی و ناله های عاشق نمایان شده اند. پس از آن مضمون شکایت از روزگار و فلک در اشعار بسامد بیشتری دارد و حدود ۶ درصد از اشعار را به خود اختصاص داده است. مضامین سفر و غربت وصال و تعلیمی نیز هر کدام کمتر از ۱۰ درصد را شامل می شوند و بقیه ی مضامین، در موضوعات مختلفی، تحت عنوان سایر مضامین پراکنده است.

کلیدواژه ها:

فولکلور ، ادبیات عامیانه ، ترانه های روستایی ، محتوا ، ششمین کنفرانس ملی نوآوری و تحقیق در ، فرهنگ ، زبان و ادبیات فارسی