بررسی نجوم در اشعار مولوی و نظامی

این پژوهش به بررسی نقش دانش نجوم در اشعار مولوی و نظامی پرداخته و تفاوتها و شباهتهای رویکرد این دو شاعر بزرگ فارسی زبان را تحلیل می کند. روش تحقیق به صورت کیفی توصیفی و کتابخانه ای بوده است. یافته ها نشان می دهد که مولوی با رویکردی عرفانی از مفاهیم نجومی برای تبیین حقایق الهی و ارتباط انسان با خدا بهره برده، در حالی که نظامی از این دانش برای تقویت تخیل شاعرانه و روایت پردازی استفاده کرده است. شباهتها در استفاده از نمادهایی مانند خورشید و افلاک نیز نشان دهنده تاثیر فرهنگ زمانه بر آثار آنهاست.

کلیدواژه ها:

مولوی ، نظامی ، نجوم ، ادبیات فارسی