اهمیت الهام از منابع ادبی فارسی برای طراحی بازی کودک و قابلیت بازنمایی آن (با تمرکز بر شاهنامه فردوسی)

پژوهش حاضر درصدد پاسخ به این پرسش است که باتوجه به تاثیری که منابع ادبی فارسی بر شخصیت و هویت کودکان دارند، چگونه میتوان از آنها برای طراحی بازیهای کودکان الهام گرفت؟ هدف از این پژوهش، بررسی قابلیت های بازنمایی منابع ادبی فارسی در بازی کودکان و اهمیت آن با توجه به ارزش فرهنگی این منابع می باشد. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی صورت گرفته. در نتایج پژوهش نشان میدهد منابع ادبی فارسی، به علت آموزه های اخلاقی عنوان شده در داستان محتوای مناسبی برای بازی کودکان هستند، همچنین از نظر فرمی نیز این داستانها، شخصیتها و محیط توصیف شده جذابیت لازم برای تبدیل شدن به منبع برای بازی را دارند.

کلیدواژه ها:

فرم و محتوای ادبیات ، منابع ادبی فارسی ، قابلیت بازنمایی ، طراحی بازی ایرانی ، شاهنامه فردوسی