بررسی رابطه ی فرهنگ و ادبیات بر اساس اشعار موجود

فرهنگ در تعریف مختار بر «بازگفت به عنوان علت غایی ادبیات؛ بر آفرینشگر ادبی به عنوان علت فاعلی ادبیات؛ بر درونمایه اثر ادبی» به عنوان ماده ادبیات؛ و بر سازه و صورت اثر ادبی به عنوان علت صوری ادبیات تاثیری شگرف داشته و قابلیت تصرف در هر یک از این شوون پدیدآور ادبیات را داراست. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی رابطه ی فرهنگ و ادبیات بر اساس اشعار موجود بود. نتایج پژوهش نشان میدهد که، فرهنگ ادبیات متناسب خود را می پروراند و در عین حال این پرورده که از عناصر فرهنگ تغذیه کرده خود باعث بالندگی و تقویت و تحکیم فرهنگ می شود؛ به این ترتیب فرهنگ و ادبیات رابطه تعاملی تعالی گرایانه دارند. ادبیات به تعبیر یونگ بیان ناخودآگاه قومی است؛ «ناخودآگاه»ی که بخش قابل توجهی از آن، «فرهنگ» است؛ «فرهنگ»ی که به مثابه اتمسفری ناپیدا احاطه کننده جامعه انسانی است و آحاد این جامعه آنکه متفطن،باشند در آن نفس میکشند و شکل میگیرند.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، ادبیات ، شاعران