بررسی و تحلیل نمایشنامه نویسی ساعدی با محوریت نمایشنامه های پایداری

ادبیات پایداری به عنوان یکی از شاخه های متعهدانه، ادبیات نقشی اساسی در بازتاب تحولات اجتماعی و سیاسی دارد. در این میان غلامحسین ساعدی با نمایشنامه های تاثیرگذار، خود به ویژه آی با کلاه آی بی کلاه و ضحاک در تقویت مفاهیم مقاومت و ایستادگی جایگاه ویژه ای دارد. این پژوهش با هدف بررسی و تحلیل نمایشنامه نویسی ساعدی با تمرکز بر محوریت ادبیات پایداری انجام شده است تا نقش این آثار در بازتاب مفاهیم اجتماعی، سیاسی و فرهنگی مشخص شود. رویکرد پژوهش تحلیلی-توصیفی است و بر اساس مطالعه دقیق آثار منتخب ساعدی و تحلیل مضامین آنها انجام شده است. برای درک بهتر مفاهیم، از مبانی نظری مرتبط با ادبیات پایداری و نمایشنامه نویسی استفاده شده است. ساعدی در نمایشنامه های خود با استفاده از نمادها، اسطوره ها و ساختارهای تمثیلی، به مفاهیمی چون اتحاد ملی، ظلم ستیزی و بیداری اجتماعی پرداخته است. نمایشنامه آی با کلاه، آی بی کلاه نقدی بر انفعال اجتماعی و شبه روشنفکری است در حالی که ضحاک با اقتباسی از اساطیر ایرانی به نقد دیکتاتوری می پردازد. نمایشنامه های ساعدی بازتاب دهنده شرایط اجتماعی دوران خود و تقویت کننده مفاهیمی همچون مقاومت و آگاهی اجتماعی هستند. این آثار با پیام های جهانی، خود همچنان الهام بخش نسل های جدید باقی می مانند. مطالعه و تحلیل این آثار می تواند در درک بهتر ادبیات پایداری و تاثیر آن بر جامعه موثر باشد.

کلیدواژه ها:

ادبیات پایداری ، غلامحسین ساعدی ، نمایشنامه نویسی ، آی با کلاه آی بی کلاه ، ضحاک