بررسی و تاثیر آثار طنزآمیز ایرج میرزا و عبید زاکانی از نظر اجتماعی و سیاسی در گروه های سنی نوجوان، جوانان

در ادبیات فارسی، طنز به عنوان یکی از ابزارهای موثر برای بیان انتقادهای اجتماعی و سیاسی مورد استفاده قرار گرفته است. طنزپردازانی چون ایرج میرزا و عبید زاکانی با استفاده از زبانی تند و نقادانه، نقاط ضعف جامعه و مسائل سیاسی را برجسته کرده اند. این دو شاعر به طور خاص با بهره گیری از زبان طنز به بیان مشکلات فرهنگی، اجتماعی و گروههای سنی اخلاقی جامعه زمان خود پرداخته اند و آثارشان به دلیل لایه های معنایی و توانایی در جلب توجه خواننده، تاثیرات عمیقی در مخاطبان داشته است. ایرج میرزا، با زبانی ساده و به دور از تکلف، و عبید زاکانی با طنزی تلخ و گزنده به انتقاد از فساد ریاکاری و دورویی در جامعه پرداخته اند ایرج میرزا به ویژه در اشعار، خود نسبت به مسائل اخلاقی و اجتماعی حساسیت زیادی نشان داده و با زبان طنز به انتقاد از نابرابریهای اجتماعی و بی عدالتی پرداخته است. از سوی دیگر، عبید زاکانی با طنز تلخ و شوخ طبعانه اش ضعفهای جامعه و فساد در دستگاههای حاکم را به تصویر کشیده و در آثار خود، حقیقت های تلخ زمانه را از طریق داستانها و حکایتهای آموزنده به نمایش گذاشته است آثار طنز این دو شاعر تاثیرات مختلفی بر گروه های سنی متفاوت داشته است. بزرگسالان و روشنفکران به دلیل تجربه و درک بیشتر از مفاهیم اجتماعی و سیاسی آثار آنان را به عنوان نقادی از وضعیت اجتماعی و سیاسی میبینند. از سوی دیگر، جوانان و نوجوانان ممکن است به جذابیتهای زبانی و جنبههای طنز آمیز آثار بیشتر توجه کنند، اما با آشنا شدن با لایه های معنایی عمیقتر به شناخت بهتری از مسائل فرهنگی و اجتماعی دست یابند.

کلیدواژه ها:

طنز ، نقد سیاسی ، نقد اجتماعی ، گروه های سنی اخلاقی