انسان و جامعه آرمانی حافظ

شاعران و نویسندگان آثار خود را در خدمت اهداف عالی و آرمانهای انسانی قرار میدهند و اشعار آنها منعکس کننده مسائل اخلاقی و اجتماعی و فرهنگی جامعه ی زمان خود است. در میان شاعران ایرانی حافظ از معدود شاعرانی است که شعر و اندیشه او مرزهای زمان و مکان را در نوردیده است. حافظ جوان در دهه ۲۰ زندگی خود هشت حکومت فارس را می بیند و وجود حکومت های مختلف در یک دوره ی زمانی کوتاه بیانگر روزگار پرآشوب و پرالتهاب اوست که باعث می شود او در جستجوی جامعه ای آرمانی باشد. در این پژوهش که به روش توصیفی – تحلیلی انجام گرفته است با بررسی غزلیات حافظ پی میبریم که این شاعر پر آوازه گاه به طور مستقیم و گاه به زبان رندانه و با تکیه بر طنز انسان و جامعهی آرمانی خود را برای مخاطبان خود به تصویر کشیده است و با مخاطب قرار دادن خود و خوانندگان به نقش و تاثیر متقابل انسان و اجتماع در ساختن جامعه ی آرمانی تاکید کند.

کلیدواژه ها:

حافظ ، انسان آرمانی ، جامعه آرمانی