بررسی تطبیقی سه ترجمه فارسی نمایشنامه زندگی گالیله اثر برتولت برشت از رهگذر سبک شناسی تطبیقی

موضوع ترجمه ادبیات نمایشی در میان منتقدان، مترجمان و صاحب نظران، تئاتر چه در ایران و چه در خارج از آن، به صورت دقیق و جامع مورد بررسی و تحلیل قرار نگرفته است. ترجمه نمایشنامه های برتولت برشت به زبان فارسی برای اجرا به روی صحنه نیز از این قاعده مستثنی نیست. این مقاله با رویکرد سبک شناسی تطبیقی به بررسی این روش ها پرداخته و تلاش دارد به این پرسش پاسخ دهد که آیا سبک شناسی تطبیقی می تواند ابزاری مناسب برای نقد و تحلیل ترجمه های ادبی و به ویژه ادبیات نمایشی فراهم کند. یافته های مقاله این فرضیه را به اثبات رسانده است که شش راهبرد از هفت راهبرد مطرح شده در سبک شناسی تطبیقی به استثنای راهبرد ترجمه لفظ به لفظ در ترجمه متون نمایشی بسیار راهگشا بوده و با وجود چالش های ناشی از توجه به جزئیات سبک شناختی و زبان شناختی در متون پیچیده، این روش به تقویت توانایی خود انتقادی مترجمان کمک کرده و در ارتقاء کیفیت ترجمه ها و ارائه راهکارهای عملی برای افزایش دقت و کارآمدی ترجمه موثر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

ترجمه ، مترجم ، سبک شناسی تطبیقی ، فرهنگ وام گیری ، گرته برداری ، تبدیل ، تعدیل ، معادل یابی ، اقتباس