تداعی آزاد در تحول شخصیتهای برجسته رمان خانه ادریسیها

نقد روانکاوانه یکی از شاخه های نقد ادبی است و برای رسیدن به معنای دوم یک متن که اصولا ریشه و سرچشمه اش ناخودآگاه است، به کار می رود. این نوع نقد با اوج گیرتن پژوهش های روان کاوانی به ویژه فروید و بعد یونگ و آدلر و نظریه هایی در باب ضمیر ناخودآگاه شکل گرفت. با این روش نقد، حالت های روانی حاکم بر هنرمند و جامعه را می توان تحلیل و بررسی کرد. این پژوهش با رویکرد روان کاوانه فروید به بررسی تاثیر تداعی آزاد در تحول شخصیت های برجسته رمان خانه ادریسیها می پردازد. تداعی آزاد یکی از روش های پایه ای و اساسی در روان کاوی مکانیسمی است برای حفظ ایگو در برابر تنش ها. این پژوهش نشان می دهد که تداعی آزاد شخصیت ها موجب آشکارسازی خاطرات سرکوب شده، تغییر الگوهای رفتاری و تحول شان در طول روند داستان می شود. تداعی آزاد نه تنها ابزاری درونی بلکه سازوکاری موثر در بازنمایی بحران های اجتماعی و هویتی شخصیت است.

کلیدواژه ها:

نقد روانکاوانه ، غزاله علیزاده ، خانه ادریسیها ، فروید ، تداعی آزاد ، شخصیت