بررسی تاثیر استفاده از یادگیری مبتنی بر پروژه بر ارتقاء مهارتهای ارتباطی زبان آموزان بزرگسال در دوره های آموزش زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی (EFL)

هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر دو روش تدریس زبان انگلیسی - روش سنتی و روش مبتنی بر وظیفه (Language Teaching - TBLT) بر میزان انگیزش یادگیری زبان آموزان در موسسات آموزش زبان شهر شیراز طی سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ است. پژوهش حاضر به شیوه نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون اجرا شد. جامعه آماری، زبان آموزان سطح متوسط ده موسسه آموزش زبان بودند که به صورت هدفمند و با در نظر گرفتن توازن میان دو روش تدریس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه انگیزش یادگیری زبان بود که در مراحل قبل و بعد از مداخله آموزشی تکمیل گردید. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که میانگین نمرات انگیزش در گروه های تحت آموزش با روش TBLT به طور معناداری بالاتر از گروه های آموزش دیده با روش سنتی بود. در حالی که افزایش انگیزش در گروه سنتی به طور میانگین ۱۳۸۳ واحد بود، این رقم در گروه TBLT به ۳۰.۸۳ واحد رسید. یافته ها موید آن است که روش TBLT با فراهم آوردن فعالیت های تعاملی، معنادار و هدف محور، توانسته نقش موثرتری در ارتقای انگیزش یادگیری زبان ایفا کند. پژوهش حاضر بر اهمیت بازنگری در شیوه های سنتی تدریس و حرکت به سوی آموزش مبتنی بر وظایف واقعی تاکید دارد و پیشنهاد می کند سیاست گذاران و موسسات آموزشی به طراحی برنامه های آموزشی با محوریت وظایف توجه ویژه ای داشته باشند.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر پروژه ، مهارت های گفتاری ، آموزش زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی (EFL) ، یادگیری مشارکتی ، توسعه مهارت های ارتباطی