بررسی شعر قصیده الحزن از نزار قبانی بر اساس نظریه دلبستگی بالبی

این پژوهش به بررسی پیوند میان عشق و دلبستگی در شعر «قصیده الحزن» نزار قبانی و نظریه دلبستگی جان بالبی می پردازد. هدف اصلی، تحلیل چگونگی بازنمایی دلبستگیهای عاطفی در این شعر و تاثیر آنها بر ادراک فرد از خود و جهان است. ضرورت این تحقیق از افزایش بحرانهای عاطفی و کاهش احساس امنیت روانی در جوامع معاصر ناشی می شود. پژوهش به روش کتابخانه ای و با رویکرد توصیفی تحلیلی انجام شده و یافته ها از تطابق شعر قبانی با مولفه های سه گانه دلبستگی، ایمن، ناایمن اجتنابی و ناایمن اضطرابی دوسوگرا استخراج شده اند. نتایج نشان می دهد که شعر قبانی نمایانگر دلبستگی اضطرابی دوسوگرا است؛ حالتی که در آن فرد گرفتار ترس از طرد، شدن اضطراب جدایی و نیاز شدید به پیوند عاطفی است. قبانی عشق را هم منبع زخم های روانی و هم ابزاری برای شناخت خویشتن می داند. این اثر تایید می کند که پیوندهای عاطفی فرصت هایی برای رشد شخصیتی و بازاندیشی در هویت انسانی فراهم می آورند. به طور کلی تلفیق نظریه بالبی و شعر قبانی نشان می دهد که عشق عنصری پیچیده ولی تحول بخش در زندگی انسان هاست.

کلیدواژه ها:

دلبستگی ، نزار قبانی ، شعر عربی ، جان بالبی