ساختار عبارت در فصلهای دوزخ کتاب ارداویرافنامه

خلاصه ادبیات پهلوی به صورت خاص حاوی مجموعه ای غنی از آثاری است که توانایی شناساندن فرهنگ ادبی ایران را در درازای تاریخ دارد. یکی از آثار مهم این حیطه کتاب ارداویرافنامه است که ضمن آنکه منبعی تاریخی و فرهنگی به حساب می آید، حاوی مطالبی است که جایگاه آیین مزدیسنا را در بازه ای از تاریخ ایران به خوبی نشان میدهد. این کتاب که در حقیقت واکنشی دیندارانه در برابر انحرافهای جامعه زرتشتی است که از دایره رفتارهای دینی خارج شده اند، این مزیت را دارد که با شیوه داستان پردازی خود را بیش از یک اثر دینی معرفی کند و تا میزان قابل اعتنایی جزو آثار ادبی هم محسوب شود. در این جستار که به فصلهای ۱۶ تا ۱۰۰ کتاب اختصاص یافته و اصطلاحا فصول عذاب نامیده میشود، تلاش شده تا به وسیله مطابقه جملات فصلهای مذکور به فهمی متفاوت از آن دست یافته شود که بر اساس آن این احتمال را قوت بخشد که این کتاب به دلایل مختلفی نظیر تاثیرگذاری بیشتر بر مخاطب و حفظ پذیری محتمل تر اساسا صورت نثر نداشته و کارکردهای منظومی در خود گنجانیده است.

کلیدواژه ها:

ارداویراف ، نامه ، پهلوی ، عذاب ، ساختار عبارت ، سخن منظوم