بازخوانی و نقد مدل براون و لوینسون در تحلیل گفتمان الهی قرآن

این مقاله به بررسی پژوهشهایی می پردازد که نظریه ادب براون و لوینسون را برای تحلیل گفتمان قرآنی به کار گرفته اند. هدف این پژوهش ارزیابی این مطالعات در سه گفتمان اصلی: قرآن، الهی نبوی و انسانی است. این مقاله با روش مرور نظام مند مقالات و منابع موجود را گردآوری و تحلیل می کند. دستاوردها نشان می دهد که قرآن از استراتژیهای ادب مثبت و منفی برای حفظ وجهه مخاطبان خود استفاده می کند. با این حال فرهنگ و باورهای مذهبی، ابعاد منحصربه فردی به ادب قرآنی می بخشند که در این نظریه غربی به طور کامل پوشش داده نشده است. این پژوهش با رویکرد تحلیلی – مروری و با جستجوی منابع مرتبط به ارزیابی پژوهشهای صورت گرفته در زمینه گفتمان قرآنی با رویکرد براون و لوینسون می پردازد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که این نظریه با وجود مفید بودن در تحلیل برخی جنبه های تعاملی، نمی تواند پیچیدگی های چندلایه و ماهیت الهی گفتمان قرآنی را به طور کامل تبیین کند. این نظریه با نادیده گرفتن بعد توحیدی و هدایتی قرآن این متن الهی را به یک تعامل صرفا انسانی تقلیل می دهد. بنابراین برای درک عمیقتر گفتمان قرآنی به رویکردهای تحلیلی جامع تری نیاز است.