ارتباط خدا و انسان در الهی نامه عطار

ارتباط خدا و انسان یکی از مباحث مهم در همه ادیان و مکاتب است که در بسیاری از علوم از جمله ادبیات عرفانی جهان مورد توجه قرار گرفته است که عطار نیشابوری از جمله شاعرانی است که در قالب بیان نظری و بابیان مفاهیم و موضوعات عرفانی به تبیین این مسئله در جهتی سازگار با توحید الهی پرداخته است. در این پژوهش با استفاده از منابع کتابخانه ای و به شیوه ای توصیفی تحلیلی ارتباط خدا با انسان در مثنوی الهی نامه مورد بررسی قرار گرفته است و با نگاهی به الهی نامه می توان از ورای آموزه های عرفانی و با دقت در ظاهر داستان های آن به برتری عالم غیب بر عالم شهود پی برد و از ظاهر و انتخاب موضوعاتی که پیام های عرفانی دارند نظر شاعر را در مورد ارتباط خدا و انسان شناخت و پس از بررسی ها مشخص شد که حکایات عطار در پی آرایش کلام نیست بلکه هدف بیان احوال و دریافته های عرفانی و ارتباط خداوند با مخلوقات از جمله انسان است.

کلیدواژه ها:

ارتباط ، خدا ، انسان ، الهی نامه عطار