بررسی نماد گل سرخ در اشعار پروین اعتصامی، سهراب سپهری و نظامی گنجوی

گل سرخ در شعر فارسی، فراتر از یک پدیده طبیعی نمادی چند بعدی با دلالتهای معنایی گسترده است. در اشعار سهراب سپهری بازتابی از راز هستی و معمای وجود تلقی می شود همچنین در اشعار پروین اعتصامی سمبل جوانی ناپایدار است و در اشعار نظامی گنجوی تجلی بخش زیبایی معشوق و جوانی گذرا به کار رفته است، بنابراین گل سرخ نماد مفاهیم متفاوت و متنوعی است. پژوهش حاضر با روش تحلیلی توصیفی و رویکرد تطبیقی می کوشد نشان دهد که چگونه یک نماد مشترک در سه جهان بینی متفاوت بازتاب هایی متفاوت و گاه مشترک می یابد یافته ها نشان می دهد که این نماد از زیبایی گذرا در شعر نظامی به مفاهیم اخلاقی در اشعار پروین و سپس مفاهیم عرفانی در شعر سهراب تحول یافته است.

کلیدواژه ها:

پروین اعتصامی ، سهراب سپهری ، گل سرخ ، نظامی گنجوی ، نماد