کارکرد انجمن های ادبی و نهادهای مدنی بر سبک سروده های حیدر علی کمالی

هدف این پژوهش این است که تاثیر انجمن های ادبی اصفهان و تهران را بر سبک دوگانه اشعار کمالی در ادوار مختلف نشان دهد. اسلوب شاعری وی در آغاز ترکیبی از سبک عراقی و هندی یا به تعبیری عراقی اصفهانی جدید است. اما پس از مهاجرت به تهران گرایش به اسلوب شاعران خراسان به همراه ویژگی های شعر عصر مشروطه در سروده هایش دیده می شود. این جستار با نگاهی تاریخی تحلیلی حضور کمالی در انجمن های ادبی و نهادهای مدنی را دنبال می کند تا تاثیر چنین محیط هایی را بر سبک شعر او مورد بررسی قرار دهد. کارکرد آموزش های گردانندگان محافل ادبی اصفهان و سلایق هنری آن ها در عهد ناصری عامل موثری در سبک عراقی اصفهانی اشعار او در این دوره است. همچنین مهاجرت کمالی به تهران و فضای فکری هنری مجامع ادبی پایتخت و معاشرت با ادبای آنجا کارکرد بسزایی در گرایش به موضوعات تازه در قوالب و اسالیب شاعران خراسان دارد.

کلیدواژه ها:

کمالی ، اشعار ، کارکرد انجمن های ادبی ، سبک عراقی اصفهانی هندی ، خراسانی