کودکان، زبان و جهان: چگونه زبان های متفاوت یکسان آموزش داده می شوند

درک زبان، یکی از بنیادی ترین جنبه های شکل گیری هویت انسانی و ادراک از جهان است. این مقاله با رویکردی تطبیقی و میان رشته ای، به بررسی این پرسش می پردازد که چگونه کودکان در فرهنگ ها و نظام های زبانی مختلف، زبان را به صورت مشابه و موثر یاد می گیرند. با تکیه بر نظریه های زبانشناسی شناختی (۲۰۰۶، Chomsky)، روانشناسی رشد (۱۹۷۸، Vygotsky) و رویکردهای نوین آموزش چند زبانه ۲۰۱۴ Garcia & Wei، نشان می دهیم که فرایند یادگیری زبان در کودکان بیش از آن که به ساختار زبانی خاصی وابسته باشد، متکی به قابلیت های ذاتی، تعامل اجتماعی و محیط یادگیری است. همچنین، مقاله با بررسی داده های میدانی از نظام های آموزشی چند کشوری از جمله فنلاند، ژاپن، ایران و سوئیس به این نتیجه می رسد که مغز کودک با وجود تفاوت های زبانی، سازوکاری جهانی برای فراگیری زبان دارد؛ سازوکاری که اگر در بسترهای تربیتی مناسب فعال شود، می تواند به تقویت تفکر، خلاقیت و توان ارتباطی بیانجامد. مقاله در پایان با ارائه الگوی پیشنهادی آموزش زبان بر پایه فهم «جهانی» مسیرهایی برای اصلاح سیاست گذاری های زبانی در آموزش عمومی پیشنهاد می کند.

کلیدواژه ها:

یادگیری زبان ، کودکان ، زبان شناسی شناختی ، آموزش چند زبانه ، رشد زبانی ، فرهنگ و زبان