ردپای عبادان در شعر و ادبیات فارسی از ناصر خسرو تا ملک الشعرای بهار

آبادان به عنوان یکی از شهرهای مهم تاریخی و فرهنگی، ایران در ادبیات فارسی جایگاه ویژه ای دارد. این شهر، به خصوص در آثار متون سفرنامه ای و اشعار، همواره نمادی از فرهنگ اقتصاد و جغرافیای جنوب ایران بوده است. در این مقاله با بررسی ناصر خسرو، ابن بطوطه، حمدالله مستوفی، عطار، مولانا، سعدی و دیگر بزرگان، نقش آبادان در ادبیات فارسی و تاثیر آن بر تصویر ذهنی شاعران و نویسندگان مورد تحلیل قرار گرفته است. همچنین نشان داده شده که بررسی اشارات به عبادان در سفرنامه ها، شعرهای کلاسیک و نو نشان می دهد که این شهر از دیرباز مکانی زنده در ذهن ادبیات فارسی بوده؛ گاه چون نقطه ای دور در نقشه ی جغرافیای عرفان، گاه چون تمثیلی از تبعید و حرمان یا اشراق، و گاه چون شهری مقاوم و الهام بخش در شعر معاصر. در نهایت، مقاله بر این نکته تاکید دارد که، عبادان بر خلاف تصویر صرفا صنعتی یا جنگ زده اش، ریشه در لایه های عمیق فرهنگی و عرفانی ایران دارد و شایسته است با نگاهی جامع تر در ادبیات و تاریخ بازخوانی شود.

کلیدواژه ها:

عبادان ، آبادان ، عارفان ، عابدان ، جنگ