امکانسنجی پرعیارسازی نمونه نیکل با استفاده از روشهای ثقلی و مغناطیسی

نیکل یکی از فلزات استراتژیک مورد استفاده در صنایع فولاد ضدزنگ آلیاژهای مقاوم به خوردگی و فناوریهای نوین انرژی است. در این پژوهش امکان سنجی پرعیارسازی نمونه نیکل با استفاده از روشهای ثقلی (اسپیرال) و مغناطیسی (دیویس و تیوب و شدت میدان بالا مورد بررسی قرار گرفت. نمونه ابتدا تحت آنالیزهای ICP XRF و XRD قرار گرفت و نتایج نشان دادند که نمونه دارای مقدار قابل توجهی آهن (۲۸/۳۴) و سیلیس (۳۰/۴۹ است و کانیهای اصلی شامل هماتیت، گوتیت و کوارتز میباشند. آزمایشهای پرعیارسازی ثقلی و مغناطیسی نشان داد که در روش اسپیرال بازیابی تا (۴۴/۳) و عیار نیکل کنسانتره تا ppm ۹۴۲۰ افزایش یافت روش دیویس تیوب بیشترین افزایش عیار را ایجاد کرد و عیار نیکل به ppm ۱۳۸۵۴ رسید در حالی که بازیابی آن حدود ۵۴/۳ ٪ بود. روش مغناطیسی شدت بالا نیز توانست کنسانتره ای با عیار ppm ۱۰۲۶۰ و بازیابی ۴۵ تولید کند نتایج این پژوهش نشان میدهد که استفاده ترکیبی از روشهای ثقلی و مغناطیسی می تواند به افزایش عیار و بهبود بازیابی و کاهش هزینه های فرآوری نیکل در ذخایر ایران کمک کند.

کلیدواژه ها:

پرعیار سازی ، نیکل ، جدایش ، ثقلی جدایش ، مغناطیسی ، فرآوری مواد معدنی