مروری بر توسعه پایدار بازیافت پنلهای خورشیدی سیلیکونی: فناوری ها، چالش ها و چشم انداز آینده

ظرفیت تولید برق از انرژی خورشیدی با استفاده از پنلهای فتوولتائیک سیلیکونی تا پایان سال ۲۰۲۴ از مرز ۲۰۰۰ تراوات عبور کرده است. اگرچه استفاده از این فناوری مزایای زیست محیطی زیادی به همراه دارد، اما رشد سریع آن باعث شکل گیری چالش های جدی به ویژه در زمینه پسماندهای الکترونیکی شده است. پیش بینی شده است که حجم پنلهای خورشیدی مستعمل تا سال ۲۰۵۰ به حدود ۷۸ میلیون تن برسد. در این میان، بازیافت این پنلها به عنوان راهکاری موثر برای جلوگیری از آلودگی های زیست محیطی مانند نشت فلزات سنگین به آب و خاک مطرح شده است. با وجود پیشرفت های علمی در این حوزه، همچنان مشکلاتی از نظر فناوری و سیاست گذاری وجود دارد که مانع از پیاده سازی گسترده و موثر آن شده اند. در این مطالعه به بررسی روش های مختلف بازیافت پنلهای فتوولتائیک در مقیاس های آزمایشگاهی و پایلوت پرداخته شده است. به طور کلی، بازیافت این پنلها شامل دو مرحله جداسازی و لایه برداری است که با استفاده از روش های فیزیکی حرارتی و شیمیایی انجام می شود و هدف از آن بازیابی مواد ارزشمندی مانند سیلیکون، نقره، مس و قلع است. همچنین، چالش های فنی و غیرفنی در مسیر بازیافت شناسایی و راهکارهایی برای توسعه فناوری های کارآمد و کم هزینه تر ارائه شده است. تحقق بازیافت پایدار در این حوزه مستلزم آن است که مولفه هایی همچون کارایی، فناوری صرفه جویی اقتصادی و پذیرش اجتماعی به طور هم افزا در نظر گرفته شوند تا بتوان فناوری هایی نوین با نرخ بازیابی بالا و آثار مخرب حداقلی بر محیط زیست توسعه داد.

کلیدواژه ها:

پنلهای فتوولتائیک (PV) ، سیلیکونی ، بازیافت پنلهای سیلیکونی ، مدیریت پسماند ، تحلیل هزینه ها و محیط زیست