کاربرد پلی لاکتیک اسید تقویت شده با هیدروکسی آپاتیت و نانو ذرات اکسید روی در طراحی داربست های مهندسی بافت با خواص آنتی باکتریال

مهندسی بافت به عنوان رویکردی نوین و پیشرفته در حوزه پزشکی بازساختی با هدف ترمیم، بازسازی و بازگرداندن عملکرد بافتهای آسیب دیده، بدن از داربستهای زیست تخریب پذیر و زیست سازگار بهره می گیرد. یکی از مهمترین و پرکاربردترین پلیمرهای مورد استفاده در این زمینه پلی لاکتیک اسید است که از منابع طبیعی و تجدیدپذیر تولید شده و خواص زیستی و مکانیکی مناسبی دارد. با این حال، محدودیت هایی همچون استحکام مکانیکی پایین و تولید محصولات اسیدی هنگام تخریب در بدن، کارایی آن را تا حدی کاهش می دهد. به منظور رفع این نواقص و بهبود عملکرد، ترکیب آن با موادی مانند هیدروکسی آپاتیت و نانوذرات اکسید روی پیشنهاد شده است. هیدروکسی آپاتیت که ساختاری بسیار شبیه به استخوان طبیعی دارد، موجب افزایش زیست سازگاری، زیست فعالی و خواص مکانیکی داربست می شود، در حالی که نانوذرات اکسید روی با خواص قوی ضدباکتریایی خود از بروز عفونت های محل جراحی جلوگیری می کنند. این نانوکامپوزیت ها نه تنها پاسخ های ایمنی منفی را کاهش می دهند بلکه با ایجاد محیطی مناسب و پایدار برای رشد سلول ها در بازسازی موفقیت آمیز بافت های بدن نقش موثری ایفا می نمایند.

کلیدواژه ها:

پلی لاکتیک اسید ، مواد زیست فعال ، هیدروکسی آپاتیت ، اکسید روی ، زیست تخریب پذیر