بهبود حلالیت و سرعت انحلال فراورده دارویی رپاگلیناید با ارزیابی و تجزیه و تحلیل نتایج از روش پراکندگی جامد دو تایی با استفاده از انواع پلی اتیلن گلیکول

رپاگلینید یک داروی نامحلول در آب است و یک ترکیب Zwitterion می باشد که فراهمی زیستی بسیار کمی دارد. به منظور افزایش حلالیت، سرعت انحلال و در نتیجه افزایش فراهمی زیستی داروهای کم محلول مانند رپاگلینید میتوان از تکنیکهای مختلفی استفاده کرد. یکی از این تکنیکها پراکندگی جامد است. این تکنیک اغلب برای بهبود سرعت انحلال ترکیبات کم محلول در آب استفاده میشود. به دلیل حلالیت و سرعت انحلال، پایین رپاگلیناید در محدوه تعریف شده فارماکوپه USP فراهمی زیستی مناسبی ندارد. بنابراین هدف اصلی این تحقیق افزایش حلالیت و سرعت انحلال رپاگلینید با تهیه پراکندگی جامد آن با استفاده از پلی اتیلن گلیکولهای مختلف (PEG) بود. تهیه پراکندگیهای جامد و مخلوطهای فیزیکی رپاگلینید با استفاده از PEG۴۰۰۰، ۶۰۰۰، ۸۰۰۰، ۱۲۰۰۰ و ۲۰۰۰۰ در نسبتهای مختلف بر اساس روش تبخیر حلال انجام شد. از بررسی پروفایل رهایش دارو مشخص شد که سرعت انحلال مخلوط فیزیکی و همچنین پراکندگیهای جامد بالاتر از سرعت انحلال دارو به تنهایی است. هیچ ناسازگاری شیمیایی بین دارو و پلیمر از طیفهای مادون قرمز (IR) مشاهده شده وجود نداشت. برهمکنشهای دارو پلیمر نیز با استفاده از کالریمتری روبشی تفاضلی (DSC)، پراش پرتو ایکس پودری (PXRD) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) بررسی شدند. در نتیجه مشخص شد که سرعت انحلال و حلالیت رپاگلیناید با استفاده از حاملهای آبدوست به ویژه ۶۰۰۰ PEG، به طور قابل توجهی بهبود می یابد.

کلیدواژه ها:

رپاگلیناید ، حلالیت ، پلی اتیلن گلیکول ، محلولیت ، پراکندگی جامد