بهینه سازی فرایند شست و شو و جداسازی: کائولین، راهکارهایی برای کاهش ناخالصی های آهن و تیتانیوم و افزایش سفیدی

کائولین به عنوان یک ماده معدنی صنعتی با کاربردهای گسترده در تولید سرامیک، کاغذ، رنگ و پلیمر، نیازمند فرآوری دقیق برای کاهش ناخالصی ها و بهبود کیفیت است. حضور ناخالصی های آهن و تیتانیوم به صورت کانی های هماتیت، گوتیت، آناتاز و روتیل موجب کاهش سفیدی و محدودیت در کاربردهای تجاری کائولین می شود. این مقاله مروری، با بررسی سیستماتیک پژوهش های معتبر لاتین و مقالات، به روش های بهینه سازی فرآیند شست و شو و جداسازی کائولین جهت کاهش ناخالصی های آهن و تیتانیوم و افزایش درجه سفیدی می پردازد. روش های مورد بررسی شامل جداسازی فیزیکی، مغناطیسی، فلوتاسیون، شیمیایی، احیای شیمیایی و فناوری های نوین نانوجاذبها و بیولیچینگ است. یافته ها نشان می دهد که تلفیق روش های فیزیکی و شیمیایی می تواند بازدهی حذف آهن را تا ۹۰٪ و تیتانیوم را تا ۸۵٪ افزایش دهد، همچنین استفاده از عوامل کاهنده مانند هیدروسولفیت سدیم در فرآیند بلانچینگ درجه سفیدی کائولین را به بیش از ۹۰ ISO می رساند. این مطالعه چالش های موجود از جمله هزینه های عملیاتی و ملاحظات زیست محیطی را تحلیل کرده و راهکارهای آینده نظیر بهینه سازی هوشمند فرآیندها را پیشنهاد می دهد.

کلیدواژه ها:

کائولین ، بهینه سازی ، فرآیند ، ناخالصی ها ، آهن ، ناخالصی های تیتانیوم ، افزایش سفیدی ، جداسازی مغناطیسی ، لیچینگ ، اسیدی ، بیولیچینگ ، هیدروسولفیت سدیم