تاثیر رزوراترول و ۵-از اسیتیدین بر زنده مانی سلول های ۲۳۱-MDA-MB

سرطان پستان یک نئوپلاسم بسیار ناهمگن و شایع ترین نوع سرطان در زنان در سراسر جهان است. تومورزایی در نتیجه اختلال در تنظیم مسیرهای کنترل تکثیر سلولی و آپوپتوز رخ می دهد. سرطان پستان بر اساس بیان گیرنده های هورمونی استروژن مثبت و پروژسترون مثبت و گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی ۲ به چهار زیرگروه با میزان بقا و عود متفاوت تقسیم می شوند. ۵-از اسیتیدین به عنوان داروی شیمی درمانی معمول در بدخیمی های خونی است که اخیرا در تومورهای سفت غیر خونی نیز مورد استفاده قرار گرفته است. با غیرفعال کردن DNA متیل ترانسفراز باعث کاهش متیلاسیون در سلول های توموری سرطان پستان از جمله سلول های سه گانه منفی می شود. برخی از ترکیبات فیتوکیمیکال مشتق شده از گیاهان به دلیل سمیت و عوارض جانبی اندکی که در مقایسه با داروهای شیمیایی دارند می توانند با تقویت اثرات ضد توموری به صورت جداگانه یا همراه با داروهای شیمیایی در درمان سرطان استفاده شوند. این ترکیبات با کاهش تکثیر سلولی سبب توقف چرخه سلولی و القای آپوپتوز در سلول های سرطان پستان می شوند. هدف از این مطالعه سنجش میزان زنده مانی سلول های ۲۳۱-MDA-MB در اثر تیمار با داروی شیمی درمانی ۵-از اسیتیدین و ترکیب فیتوکمیکال رزوراترول به صورت ترکیبی می باشد.

کلیدواژه ها:

سرطان پستان ، رزوراترول ، ۵-از اسیتیدین ، زنده مانی سلول های ۲۳۱-MDA-MB