بازیافت فاضلاب شهری با کاربرد الیاف نانوفیبر در لایسیمتر در راستای توسعه پایدار

آب شیرین و قابل شرب برای مصرف انسان تنها ۳ درصد از کل آبهای روی کره زمین را تشکیل میدهد. ۹۷ درصد بقیه درون دریاها، یخهای قطبی مسدود شده، یخچالها به صورت برف بوده و یا درون اتمسفر یا خاک پخش شده است. با توجه به وضعیت خشکسالی در ایران لزوم استفاده از فاضلابهای تصفیه شده در کشاورزی و صنعت امری اجتناب ناپذیر است. هدف این تحقیق بررسی تاثیر نانوفیبر در لایسیمتر بر چگونگی کیفیت فاضلاب جهت مصارف غیرخانگی می باشد. نتایج نشان داد که میزان BOD۵ و COD به ترتیب از ۱۵۱ و ۲۳۵/۷ میلی گرم در لیتر در فاضلاب خانگی پس از دو بار عبور از خاک به مقدار ۱۰/۵ و ۱۵/۳ میلی گرم در لیتر در زه آب ثانویه رسید. با عبور فاضلاب از ۵ لایسیمتر اول میزان کلی فرم مدفوعی را حدود ۹۹ درصد کاهش داد که از متوسط ۱۸ به ۱۰*۱/۱۵ عدد در زه آب اولیه رسید و با عبور فاضلاب از ۴ لایسیمتر دوم تعداد آن در زه آب ثانویه به ۱۰۰۰ عدد رسید. نتیجه گیری: نتیجه این طرح، تحقیقاتی ایجاد یک مدل مدیریتی و بررسی روشهای ساده و کم هزینه را نموده است و بطوری که زه آب ثانویه در بسیاری از شاخصها تفاوت معنی داری با آب چاه نداشته و میتوان برای مصارف غیر خانگی در راستای حفظ محیط زیست در بخش کشاورزی بکار برد.

کلیدواژه ها:

مصرف بهینه فاضلاب ، خانگی ، نانوفیبر لایسیمتر ، توسعه پایدار