نقش آب و گیاهان در بهبود آسایش حرارتی: بهره گیری از مدل تطبیقی هیدرو-سبز (HGAM) در اقلیم های گرم و خشک

اقلیم گرم و خشک با دمای بالا و رطوبت پایین، چالش هایی برای آسایش انسان ایجاد می کند. معماری نقش کلیدی در کاهش تنش حرارتی ایفا می کند. این مقاله تاثیر ادغام عنصر آب (مانند حوض ها و فواره ها) و گیاهان (مانند درختان و بام های سبز) را به عنوان استراتژی های خنک سازی غیرفعال بررسی می کند. بررسی سیستماتیک سوابق پژوهش نشان می دهد که این عناصر دمای هوا، دمای متوسط تابشی (MRT)، و دمای معادل فیزیولوژیکی (PET) را کاهش داده و پایداری محیطی را بهبود می بخشند. درختان با تاج متراکم PET را تا ۲۵ درجه سانتی گراد در حیاط ها کاهش می دهند، و بدنه های آبی دما را ۲ تا ۵ درجه سانتی گراد پایین می آورند. چارچوب مدل تطبیقی هیدرو-سبز (HGAM) با استفاده از طراحی پارامتریک و الگوریتم های پاسخگو به اقلیم، قرارگیری آب و گیاهان را بهینه می کند و خلاهای روش های سنتی را پر می کند. شبیه سازی ها صرفه جویی انرژی ۱۵ تا ۳۰ درصدی در ساختمان های آموزشی و مسکونی را نشان می دهند. این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی بوده با پیشنهاد مدل هیدرو سبز راهنمایی های عملی برای معماران در مناطق خشک ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

اقلیم گرم و خشک ، اسایش حرارتی ، گیاهان ، مدل تطبیقی هیدروسبز ، معماری پایدار