رابطه حقوق شهروندی با توسعه پایدار و جایگاه آن در برنامه ریزی شهری با تاکید بر بهسازی و زیباسازی محیط زیست

حقوق شهروندی به عنوان یکی از بنیانهای اساسی حیات اجتماعی نقشی تعیین کننده در شکل دهی به الگوی توسعه پایدار شهری ایفا می کند. این، حقوق علاوه بر ابعاد مدنی و سیاسی حوزه های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی را نیز در بر می گیرد و بدین سان به مثابه پلی میان نسل حاضر و نسل های آینده عمل می نماید. حق بهره مندی از محیط زیست سالم و متوازن حقی بنیادین و غیرقابل چشم پوشی است که پاسداشت آن شرط لازم برای ارتقای کیفیت زیست پذیری شهرها محسوب می شود. پژوهش حاضر با بهره گیری از روش توصیفی-تحلیلی و رویکردی میان رشته ای به واکاوی جایگاه حقوق شهروندی در بهسازی و زیباسازی محیط زیست شهری پرداخته و نسبت آن را با تحقق توسعه پایدار بررسی می کند. یافته ها نشان می دهد که شناسایی و اجرای موثر حقوق زیست محیطی شهروندان نه تنها به ارتقای کیفیت محیط شهری و افزایش مشارکت اجتماعی منجر می شود، بلکه می تواند الگویی کارآمد برای سیاست گذاری های شهری در مسیر عدالت بین نسلی و پایداری اکولوژیک فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

حقوق شهروندی ، توسعه پایدار شهری ، محیط زیست شهری ، بهسازی و زیباسازی شهری